معرفی کشور سنگال
سنگال کشوری در غرب آفریقاست که ۹۴ درصد از جمعیت آن را مسلمانان تشکیل می دهند. از این رو این کشور به نوعی یک پل فرهنگی بین مسلمانان و دیگر کشورهای آفریقایی به‌شمار می‌آید. با مساحت ۱۹۷ هزار کیلومتر مربع، سنگال در رده هشتاد و ششم کشورهای وسیع دنیا قرار می گیرد. این کشور از شمال با موریتانی، از شرق با مالی و از جنوب با گینه و گینه بیسائو مرز مشترک دارد. از سوی دیگر کشور گامبیا به طول ۷۴۰ کیلومتر چون زبانه‌ای در داخل سنگال قرار دارد. پایتخت این کشور آفریقایی شهر داکار است، که بزرگترین شهر این کشور هم محسوب می شود. موقعیت این شهر که در حاشیه غربی آفریقا قرار گرفته، باعث شده‌بود تا به‌عنوان نقطه‌ای برای سفرهای بین قاره‌ای و تجارت به اروپا محسوب شود که همین امر باعث رشد آن به بندر بزرگ منطقه‌ای شد.گفتنی است بندر داکار دومین بندر منطقه غرب آفریقا پس از «ابیجان» به شمار می‌آید. همچنین بندر داکار نزدیک‌ترین بندر به اروپا در غرب آفریقاست. این شهر تا سال ۲۰۰۹ از نظر ورزشی و آن هم مسابقات اتوموبیل رانی شهرت جهانی داشت، که در ادامه مفصل به آن خواهیم پرداخت. جمعیت سنگال در سرشماری که در سال ۲۰۱۶ صورت گرفت، نزدیک به ۱۵٫۷ میلیون نفر بوده است که از این تعداد نزدیک به ۲ میلیون نفر در پایتخت آن ساکن هستند. اکثریت مردم سنگال از قوم «ولوف» به شمار می روند که یکی از اقوام قدیمی قاره آفریقا هستند؛ ولی گروه‌های نژادی دیگری به مانند فولانی، سرر، پولار و ماندینکا هم در این کشور وجود دارند. تولید ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۱۶، تنها ۱۴٫۸ میلیارد دلار بوده که نسبت به دو سال قبل کاهش چشمگیری داشته است. سنگال از کشورهای فقیر قاره آفریقا محسوب می شود و نزدیک به ۴۰ درصد جمعیت آن هم بیکار هستند. سنگال بیش از سه میلیارد دلار هم بدهی خارجی داشته و تولید فراورده‌های غذایی، محصولات نفتی، مصالح ساختمانی و منسوجات جزو مهم ترین فعالیت‌های صنعتی سنگال است.
همچنین از بین محصولات کشاورزی این سرزمین می‌توان به بادام زمینی، ارزن، ذرت، برنج، پنبه، گوجه فرنگی و سبزیجات اشاره کرد. این کشور همچنین یکی از پایین ترین نرخ سواد را در بین کشورهای جهان به خود اختصاص داده است. نرخ باسوادی درمیان مردان این کشور حدود ۴۳ درصد و در بین زنان ۲۳٫۲ درصد است. سنگال از سده یازدهم میلادی تا به الان یک کشور مسلمان محسوب می شود و ۹۴ درصد جمعیت سنگال را مسلمانان، ۵ درصد مسیحی و یک درصد باقی مانده هم دارای مذاهب بومی هستند. اکثر مسیحیان سنگال در ناحیه «کازاماس» زندگی می‌کنند. بیشتر این مسلمانان اهل تسنن هستند و شیعیان از جمله گروه‌های موجود در این کشور بوده که دارای مدارس و مساجدی متعلق به خود هستند و ارتباط آنان با سایر مسلمانان و فِرق اسلامی بسیار خوب است. آمار شیعیان سنگال نزدیک به یک میلیون نفر است که بیشتر آن ها را شیعیان بومی تشکیل می دهند. سنگال در سال ۱۹۶۰ از زیر سلطه فرانسه خارج شد و از آن زمان تا کنون به صورت جمهوری دمکراتیک اداره می‌شود. با این وجود، اغلب سیستم‌های اداری این کشور هنوز که هنوز است به شیوه فرانسوی ها اداره می شود. این کشور، سرزمین کم ارتفاعی به شمار رفته و بیشتر قسمت های آن را علفزارهای ساوان و استپ تشکیل داده است. بلندترین مکان سنگال در منطقه نپن دیاخاست که فقط ۵۸۰ متر ارتفاع دارد. در آخر جالب است بدانید که کُشتی سنگالی نوعی کُشتی محلی است که توسط نژاد سرر در سنگال ابداع شده‌است وامروزه در نیمی از کشورهای غرب آفریقا رواج دارد. برنده این بازی با زمین زدن شانه‌های حریف خود به زمین یا هل دادن او به قصد بیرون کردن حریف از منطقه بازی مشخص می‌شود.
شهر داکار پایتخت کشور سنگال
اگر قصد سفر به سنگال را دارید:
آب و هوای سنگال گرم و دارای دو فصل خشک در ماه های دسامبر تا آوریل و می، و بارانی از ماه های می و ژوئن تا نوامبر بوده که به همراه وزش بادهای موسمی است. سنگال اماکن تاریخی، بنادر زیبا، طبیعت و حیات وحش زیبایی دارد، آسمانی آبی و زمینی سرسبز در کنار دریاچه ای صورتی رنگ، که تمامی این موارد باعث شده تا سنگال مقصد مناسبی برای گردشگران خارجی محسوب شود. سنگال سرزمین کم ارتفاعی بوده و بیشتر وسعت آن را علفزارهای ساوان و استپ پوشانده است. جزیره نگور داکار (Ngor Island) یکی از جاذبه های مهم گردشگری این کشور محسوب می شود. این جزیره در نزدیکی پایتخت سنگال قرار داشته و محلی مناسب برای کمپ زدن گردشگران بوده و توریست ها می توانند در آب دریا به شنا، موج سواری و تفریحات دیگر بپردازند. دریاچه رِتبا که به خاطر آب صورتی رنگش نیز در دنیا مشهور است، از جاذبه های مهم توریستی دیگر این کشور آفریقایی محسوب می شود.
دریاچه رتبا در سنگال با شهر داکار پایتخت این کشور حدود یک ساعت فاصله دارد و حدود سه کیلومتر مربع وسعت دارد. عمارت برده های داکار (La Maison des Esclaves) نیز از دیگر مکان های گردشگری سنگال بوده که علت این نام این است که در آن دوران سیاه پوستان را در این عمارت به اسارت و بردگی می گرفتند. سال ساخت این موزه ۱۹۶۲ بوده و گویا به افتخار و گرامی داشت خروج آخرین برده از این عمارت، ساخته شده است. عمارت برده ها در سال ۱۹۷۸ در فهرست میراث فرهنگی یونسکو جای گرفت. از مکان های دیگر توریستی سنگال می توان به دلتای سالوم، جزیره گوره، موزه ایفان در پایتخت این کشور، مساجد زیبای سنگال با معماری بومی و خاص این کشور، پارک ماجراجویی آکروبائوباب و فانوس دریایی لس ماملز در داکار، اشاره کرد.
عمارت برده های داکار در کشور سنگال
ارسال دیدگاه