فواره تروی (به ایتالیایی: Fontana di Trevi) آبنمایی ست در منطقه تروی در رم ایتالیا. ارتفاع این فواره ۲۶ متر و عرض آن ۲۰ متر است. تروی بزرگترین فواره دوران باروک در رم و یکی از معروف‌ترین آبنماهای جهان است.
فواره تروی در ایتالیا یک شاهکار قابل توجه از اواخر معماری باروک می باشد که به دستور پاپ کلمنت دوازدهم در سال ۱۷۳۲ مجسمه سازی و مهندسی فواره توسط نیکو سالوی انجام گرفت. اما با مرگ وی کار نیمه تمام ماند و در سال ۱۷۶۲ توسط جوزپه پانینی تکمیل شد.
فواره تروی که یکی از زیباترین دیدنی های ایتالیا می باشد شامل فواره های کوچک و بزرگی است که بزرگترین آن ۲۶ متر ارتفاع دارد و عرض آن ۲۰ متر است و برای گردشگران بسیار جالب و پر از هیجان است.
فواره در انتهای مسیر قناتی به نام «آکوا ورجینه» در سال ۱۹ پیش از میلاد مسیح توسط «آگریپا» داماد امپراتور آگوستوس برای رساندن آب به حمام‌های رومی ساخته شد. آب فواره از چشمه‌ای به نام «سالونه» که ۱۴ مایل با رم فاصله دارد، تامین می‌شود. پاپ اوربان هشتم دستور ساخت فواره را به معمار مشهور «جیان لورنزو برنینی» داد، هر چند خود پاپ قبل از اتمام فواره از دنیا رفت و روند ساخت هم متوقف شد. یک قرن بعد توقف ساخت فواره، در سال ۱۷۳۲ پاپ کلمنت دوازدهم به معمار دیگری به نام «نیکولا سالوی» دستور ساخت فواره را در میدان تروی داد. طراحی نیکولا سالوی به المان‌های طراحی برنینی وفادار ماند. ساخت این مجسمه ۳۰ سال طول کشید.
سبک طراحی این اثر متعلق به دوران باروک است، فواره‌ای که ۲۶ متر ارتفاع و ۲۰ متر عرض دارد. مجسمه‌ای که در میانه فواره تروی قرار دارد نپتون (خدای دریا) است. نپتون در حالی تصویر شده که ارابه‌ای به شکل صدف را که توسط ۲ اسب دریایی کشیده می‌شود، می‌راند. تریتون (پیام آور آب‌های پهناور) در حال رام کردن اسب‌های دریایی است. یکی از اسب‌ها می‌خواهد اسب دیگر را که عصبانی است آرام کند. هر کدام از آنها نمادی هستند از خلق و خوی دریا! سمت چپ نپتون نشانه‌ای از فراوانی و سمت راست آن نشانه‌ای از سلامتی است. آبی که در پایین فواره قرار دارد نیز نماینده دریا است.
آنچه در قسمت جلویی فواره تروی به چشم می خورد مجسمه نپتون الهه دریاهاست که ارابه ای را به شکل یک صدف با دو اسب دریایی می راند. یکی از اسب ها آرام و رام و دیگری یاغیست که این دو نماد نوسانات و تغییر وضعیت دریاهاست. در سمت چپ نپتون نماد سلامتی و در طرف راستش نماد باروری دیده می شود که به شکل مجسمه دو زنی است که به ترتیب مار و سبد میوه همراه دارند. در قسمت بالا هم چهار فرشته ، چهار فصل سال را به نمایش می گذراند.
افسانه‌ها می‌گویند اگر شما سکه‌ای را با دست راست از روی شانه راست خود به درون حوض بیاندازید دوباره به رم بازخواهید گشت.
حقایق جالب در مورد فواره تروی
- کار روی فواره در سال ۱۷۳۲ شروع و در سال ۱۷۶۲ به پایان رسید.
- اکثر قسمت‌های فواره از سنگ تراورتن (از شهر تیوولی در ۳۵ کیلومتری شرق رم) ساخته شده است.
- فواره چندین بار مورد مرمت قرار گرفته است از جمله در سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۱۳ که در مرتبه آخر این کار توسط فندی (شرکت مشهور طراح لباس) صورت گرفت.
- در پشت فواره قصر «پالازو پلی» رم قرار دارد. قسمت مرکزی قصر در سال ۱۷۳۰ تخریب شد تا جا برای ساخت فواره باز شود.
- تخمین زده می‌شود روزانه ۳۰۰۰ یورو به داخل فواره پرتاب می‌شود و این سکه‌ها هر شب جمع‌آوری می‌شوند. متاسفانه دزدی سکه‌ها امری رایج است. دولت ایتالیا سکه‌ها را به یک فروشگاه افراد نیازمند هدیه می‌دهند.
- زمانی که ماسترویانی هنرپیشه فیلم زندگی شیرین در سال ۱۹۹۶ از دنیا رفت فواره خاموش و به رنگ سیاه تزئین شد.
- این فواره بزرگترین فواره دوره باروک است.
- این فواره خود یک ستاره سینمایی است. فیلم زندگی شیرین در سال ۱۹۶۰ به کارگردانی «فدریکو فلینی» و با هنرپیشگی «آنیتا اکبرگ» و «مارچلو ماسترویانی» تنها فیلمی نبود که فواره تروی در آن ظاهر شد. دیگر فیلم‌هایی که فواره تروی آن در آنها ظاهر شده است عبارتند از: تعطیلات در رم با هنرپیشگی آدری هپبورن و گرگوری پک (۱۹۵۳)، سه سکه در چشمه (۱۹۵۴)، گیجت به رم می‌رود (۱۹۶۳)، لیز مک گیر (۲۰۰۳)، السا و فرد با هنرپیشگی کریستوفر پلامر و شرلی مک کلین (۲۰۱۴).
- کلمه تروی دارای ۲ ریشه است؛ اولی از ترکیب ۲ کلمه «تری» و «وی» به معنای سه راه ساخته می‌شود (فواره در محل تقاطع ۳ راه باستانی قرار دارد)؛ دومی هم از نام قدیمی محل «تربیوم» مشتق شده است.
- افسانه‌ای در مورد فواره وجود دارد مبنی بر اینکه در قرن نوزدهم پیش از میلاد سربازان رومی توسط یک دختر جوان به منبع چشمه که ۱۳ کیلومتر با رم فاصله داشت راهنمای شدند. کشف شدن سرچمشه این آب سبب شد تا دستور ساخت قناتی به طول ۲۲ کیلومتر به رم صادر شود و این قنات را به خاطر آن دختر جوان «آکوا ورجینه» یا «آب باکره» نامیدند.
- در سال ۱۷۳۰ مسابقه‌ای برگزار شد تا طراح فواره انتخاب شود؛ اما زمانی که یک فلورانسی در مقابل یک رومی به پیروزی می‌رسد پاپ تصمیم می‌گیرد که طراحی که به مقام دوم رسیده یعنی نیکولا سالوی را انتخاب کند.
- بازنده این مسابقه آلساندرو گالیله، متعلق به خانواده دانشمند مشهور گالیله بود.
ارسال دیدگاه