با تعطیلات تابستانی فاصله‌ای نداریم. بسیاری خود را برای یک سفر خوب آماده می‌کنند و تا آنجا که می‌توانند در این فاصله صرفه‌جویی می‌کنند. شاید با وجود هزینه بالای هتل‌ها و غذاخوری‌های بیرون، ماندن در خانه یک دوست یا خانواده در مسیر سفر، گزینه‌ای منطقی باشد. اما آیا این‌طور است؟
هر چند ما ایرانی‌ها به مهمان‌نوازی شهره‌ایم و معتقدیم مهمان حبیب خداست، اما انصافا چند بار شده که دلتان می‌خواسته با تیر و کمان فامیل دور را که در هفته دوم اقامتش روی مبل لم داده و کنترل تلویزیون را در دست گرفته، نشانه بروید؟
می‌شود یک مهمان خوب بود تا میزبان از این‌که شما مهمانش هستید خوشحال باشد و به شما احترام بگذارد و رابطه خوبتان را بایکدیگر حفظ کنید. اما چطور؟
خودتان را جایی دعوت نکنید
تا به حال شده است زورکی به تولد فرد دیگری بروید یا فرد سومی باشید در یک گفت‌وگوی دو نفره خصوصی؟ البته که نه. هر چند بسیاری فکر می‌کنند که اگر یک مدت قبل، شما فرض کنید یکی دو ساعت قبل، اگر به میزبان زنگ بزنند و بگویند که می‌خواهند در خانه‌اش اقامت کنند، اشکالی ندارد.
دقت کنید که میزبان را در موقعیت غیرقابل دفاعی قرار می‌دهد. حتی اگر دیدارتان با ایشان متعارف و دوست داشتنی است (که کاملا ممکن است این‌طور نباشد)، میزبان از این‌که فرصتی ندارد تا مهمان خود را سرگرم کند خرسند نخواهد بود. چه کسی می‌خواهد در خانه خودش ناتوان از انجام کاری باشد؟
حالا بیایید این سناریو را تعریف کنیم. به دوست یا فامیلمان زنگ بزنیم و بگوییم آن اطراف هستیم و دوست داریم او را هم ببینیم. از برنامه زمانی خود بگوییم و این‌که می‌خواهیم صرفه‌جویی کنیم را هم بیان کنیم. بعد سکوت کنیم و اجازه بدهیم او برنامه‌ای را پیشنهاد کند. حتی دورترین و ناصمیمی‌ترین دوست شما هم متوجه نکته موضوع خواهد شد و اگر بخواهد می‌تواند برای چند روز میزبان ما باشد. اگر میزبان دوست داشت، خودش پیشنهاد می‌کند زمان اقامتتان را افزایش دهید و گر نه، زیر بار شرمندگی نخواهد رفت.
حتی اگر پیشنهادی نداد که در خانه‌اش بمانید، احتمالا برای این‌که یکی دو وعده مهمانش باشید پیشنهاد خواهد داد. در هر دو صورت، هم رو نینداخته‌اید و به احتمال قوی، دوستی‌تان را محکم‌تر کرده‌اید.
ممکن است شما در تعطیلات باشید، اما احتمالا میزبان در تعطیلات نیست. اگر بخواهید با یک چمدان پر از لباس آنجا ظاهر شوید و تمام خانه را اشغال کنید و تا پاسی از شب بیدار باشید و برنامه زندگی او را به هم بزنید، یا وسایل خانه‌اش را جابه‌جا کنید و سرجایشان نگذارید، غذای خاصی را طلب کنید و کمکی در تمیز کردن خانه نکنید و در یک کلام، هر کاری که از دستتان بر می‌آید بکنید تا به قاعده و شیوه زندگی میزبان احترام نگذارید، در نتیجه اگر فردای روز در جمع دوستانه‌تان نبودید، بدانید و آگاه باشید که خود کرده را تدبیر نیست.
میزبان را تنها بگذارید
بهتر است به یاد داشته باشیم میزبان ما، در طول روز نیاز دارد ساعتی را با خودش باشد. بنابراین بهتر است بخشی از روز را اگر اتاقی برایتان درنظر گرفته‌اند در اتاقتان باشید یا یکی دو ساعت به بیرون بروید زیرا میزبان شما و خودتان به این یکی دو ساعت نیاز دارید.
بودن در خانه دیگری بدون بردن هدیه نشان می‌دهد برای میزبانی‌شان ارزش قائل نیستید. نیازی نیست هدیه‌ای که می‌برید گرانقیمت باشد، غذایی خاص یا محصولی که مخصوص محل زندگی‌تان است، نماد فوق‌العاده‌ای است که نشان می‌دهد شما به میزبانی آنها احترام می‌گذارید و برای جبران آن مشتاقید.
اگر چنانچه زمان اقامت شما طولانی است. مثلا فرض بگیریم بیش از یک یا دو شب به طول می‌انجامد، بهتر است هدیه خوبی با خود ببرید. مثلا از دوست مشترک خود جویا شوید که آیا وسیله یا محصولی است که میزبانتان به‌دنبال تهیه آن باشد؟
اگر چنانچه نگران هزینه آن هستید، میزان صرفه‌جویی خود با نرفتن به هتل را محاسبه کنید و هنگام رسیدن پیشنهاد دهید که میزبان یک وعده غذایی مهمان شما خواهد بود و این چنین اندیشه‌ای نه‌تنها مفید است بلکه او را مشتاق می‌کند پذیرایی بهتری از شما داشته باشد.
سفر رفتن
تاثیر کمی در زندگی میزبان داشته باشید
سه روز در حقیقت، زمانی کافی برای ماندن در خانه دیگری است. افراد برنامه‌های منظم زندگی و مخصوص به خود را دارند و حتی بهترین و محبوب‌ترین مهمان‌ها هم مزاحم این برنامه منظم خواهند شد. بهتر است زمان ماندن خود را پیشتر با میزبان مطرح و موافقت او را کسب کنید. اگر مهمان خیلی خوبی هستید که مثلا می‌گوید: تا به سینما می‌روی، اجازه بده من برای بچه‌ها پاستا درست کنم و مواظبشان باشم. در این صورت میزبانتان از ماندن بیشتر شما استقبال خواهد کرد.
هر موقع احساس کردید زمان ماندنتان به اتمام رسیده است، خانه را ترک کنید. حتی اگر پیش از زمان توافقی‌تان گمان کردید ماندنتان باعث سلب آرامش آن خانواده است، بهتر است پیش از آن‌که تاثیر بزرگ‌تری بر زندگی‌شان داشته باشید، آنجا را ترک کنید.
یک مهمان خوب بودن کار دشواری است اما مطمئنا به تلاشی که برای آن می‌کنید می‌ارزد و در نظر میزبان خود محترم شمرده خواهید شد و بدون شک، در سال‌های آتی نیز به آنجا دعوت می‌شوید. پس یادمان باشد:
مهمان گرچه عزیز است ولی همچو نفس
خفه سازد اگر آید و بیرون نرود
ارسال دیدگاه